Ο στεναγμός της λευτεριάς

Το μαύρο κοράκι, γυρόφερνετ πάνω απ' το πεδίον της μάχης.
Είχε το σημείωμα, σ' ειδική θήκη, μέσα στην στρατιωτική μπότα.
Δεν τον ήθελε Ποτέ, αυτόν τον πόλεμο.
Απ' τα μικρά του χρόνια, του άρεσε να γίνει ερευνητής, ιατρός βιομικροβιολόγος.
Ο πατέρας του καθηγητ της φιλολογίας και η μάνα του κεντύστρα, έφτιαχνε βυζαντινά σχέδια, με το βελονάκι και κοφτά με το ψαλιδάκι.
Στην γειτονιά τους όταν τα άλλα παιδιά, έπαιζαν πετροπόλεμο η ξοφομαχούσαν, αυτός έπαιρνε έναν ντενεκέ με ασβέστη και έριχνε στα στάσιμα βουρκόνερα από τους νεροχύτες.
Τα χρόνια κυλούσαν ερηνικά αλλά πάντοτε κάτω απ' τ' άγρυπνο μάτι του χωροφύλακα που φτόντιζε για την ησυχία της πατρίδας και του λαού της....
Οι συμμαθητές του στο σχολείο, άλλοι έγιναν πολιτικοί μηχανικοί, άλλοι δικηγόροι , καθηγητές κλπ κ' αυτός ερασιτέχνης φιλόσοφος, αρκετοί δε απ' τους συμμαθητές του έγιναν κομματικά στελέχη και φακέλωναν κρυφά, όσους δεν ήταν με το κόμμα τους.
Το πολίτευμα δεν είχε αλλάξει ποτέ, ήταν ίδιο, με διαφορετικές παραλλαγές, φασισμός σ´ ελληνική έκδοση.
Ο φασισμός αυτός, μετά την διαμόρφωση του ελληνικού κράτους ήταν ιδιαζούσης σχιζοφρενικής μορφής και πίσω από κάθε πολιτική πράξη, κρυβόταν ο πανταχού παρών στρατονόμος.
Το μαύρο κοράκι, όλο γύριζε από γειτονιά, σε γειτονιά και παρακολουθούσε, πίσω από την φαινομενική ειρήνη, καραδοκούε η φασιστική μπότα.
Είχαν χυθεί ποτάμια αίματος, είχαν χαθεί χιλιάδες παλληκάρια αγνά που τρώγουν για να ζήσουν κλιματσίδες από τα αμπέλια και πολεμούσαν χωρίς σκοπό γιατί όλα ήταν από πριν προδομένα και ξεπουλημένα και το μαύρο κοράκι, έτρωγε και τρώει, τις σάρκες του ελληνικού λαού και η φασιστική ελληνική μπότα, έλιωνε κάτω από το πέλμα της και λιώνει την λευτεριά.
Οταν ανακγαστικά κατετάγει στον ελληνικό στρατό, παρά την θέλησή του, γιατί δεν είχε χρήματα να παει να σπουθάδει στο εξωτερικό, ήξερε πως η μαύρη φασιστική  μπότα, θα τον κυνηγούσε έως ότου πεθάνει.
Ο ελληνικό λαός, έχει μπολιαστεί χρόνια τώρα με το δηλητήριο του φασιμού, είναι ένας λαός που δεν έχει αλληλεγγύη μεταξύ του, η νεολληνική του νοοτροπία είναι σκυλάδική αυτή θέλουν και αυτή τον αφήνουν να έχει αυτοί που βγάζει και τον κυβερνούν.
Μερικοί σημαντικοί άνθρωποι όπως ο Ελύτης κλπ, ίσως γι αυτό δεν ήθελαν να πουν την αλήθεια ή για να προσδώσουν αξία σε αυτόν τον λαό που σφάχτηκε μεταξύ του και που ακόμη το ίδιο κάνει, δεν είπαν ποτέ ότι είναι λαός απολίτιστος και ανιστόρητος αυτό το σημείωμα το χε στην θήκη στην στρατιωτική μπότα ήταν η μόνη δημοκρατική μπότα που χε το σημείωμα και δεν ήθελε να το το πάρει το μαύρο κοράκι.
Η μάνα του, η κεντύστρα  παρ' όλο οπυ ήταν άριστη στο είδος της δεν του χε πει ποτέ τίποτε για τις Ελληνικές τραγψδίες, όλο έφταχνε διάφορα σχέδια με το βελονάκι και το κοφτό με οτ ψαλιδάκι δεν είχε πάρει ίδηση όμως πως το μεγάλο ψαλίδι του φασισμού ήτνα πάνω από τα κεφάλια τους ή και άν το χε καταλάβει έκανε πως δεν ο καταλάβαινε αφού δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Ο πατέρας του ο καθηγητής της φιλολογίας είχε πεθάνει νωρείς δεν του πε πολλά πράγματα μόνο για τις ελληνικές τραδωδίες του είχε μιλήσει αλλα εντελώς λίγες φορες, μια φορά όμως τουπε: πως πάνω από την ελλάδα στέκεται ενα μαύρο κοράκι, τεράστιο που κρύβει τον ήλιο....., μετά εκφώνησε ότι οι έλληνες και οι ελληνίδες όσες λαχταρούν τον ήλιο ζούν μεσα στα μαύρα σκοτάδια.
Ο Εβραίος που χε λάβει μέρος και αυτός στην μάχη γι' αυτό και αυτός μέσα σε περιπέτειες είχε μεγαλώσει και έψαχνε να βρει ζωντανούςμ δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά είχε ιδέα και αυτός τι σημαίνει μαύρο κοράκι και ψάχνοντας έφτασε στον Νέστορα.
Ο Νέστορας ήταν σοβαρά τραυματισμένος είχε μάθει ότι είχε πεθάνει η μάνα του άλλους συγγενείες δεν είχε ή και αν είχε ήτνα και αυτοί μεθαμένοι ήταν με το μαύρο κοράκι.
Ο Νέστορας έβγαλε από την θήκη της στρατιωτικής μπότας το σημείωμα και το δωσε στον Σολομώντα με έναν στεναγμό λευτεριας και ξεψύχησε.
Το μαύρο κοράκι ήλθε μετά εφου έφυγε ο Εβραίος δεν είδε όυτε πήρε τίποτα.
Ο Εβραίος είχε γεννηθεί στην θεσσαλονίκη και ήταν Ελληνας πολίτης, μάλιστα ο πατέρας του ήταν ο πρώτος νεκρός στον ελληνοιταλικό πόλεμο.
Ο Σολομώντας δεν ήταν απ' αυτούς που ξεχάσαν τι τους έκαναν οι ναζιστές και οι φασίστες, ούτε σκεφτόταν αυτός πως τα ίδια θα έκανε και σε άλλους λαούςμ αυτός είποε στους άλλους τι έγραψε το σημείωμα ότι άλλαζαν οι καταστάσει τα γεγονότα πως ένας νέος Νέστορας, μαύρο κοράκι κάνει κουμαντο και η στρατιωτική φασιστική μποότα θέλει τον δυστυχή Ελληνικό λαό κάτω από το βάρβαρο πέλμα της
Μελισσια Αττικής
11-8-012

πως γίνεται να αγοράσετε τον ουρανό και την γή ;

Το παρακάτω κείμενο αυτό αποτελεί την ιστορική απάντηση του αρχηγού των ινδιάνων Σκουάμις στον Πρόεδρο των ΗΠΑ που ζητά να αγοράσει τη γη της φυλής του.

Αν και γραμμένο το 1855, είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ. Η δυσαρμονία του ανθρώπου με τη φύση δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη όσο σήμερα. Η θυσία κάθε αξίας στο κέρδος δεν ήταν ποτέ πιο γενικευμένη. Η περιθωριοποίηση από τη λαίλαπα του δυτικού καπιταλισμού όλων των μη δυτικών τρόπων ζωής και σκέψης, που τόσα έδωσαν στην ανθρωπότητα, δεν ήταν ποτέ πιο αισθητή. Η απάντηση του ινδιάνου αρχηγού Seatle λέει τα διαχρονικός αυτονόητα σε μια εποχή που έγινε κανόνας το παράλογο και ταριχεύτηκε η ελπίδα…

Ο ουρανός που πάντα έχει ένα δάκρυ συμπόνιας για το λαό μου που μας φαίνεται αιώνιος και αμετάβλητος μπορεί τώρα να αλλάξει. σήμερα είναι καθαρός αύριο όμως ίσως σκεπαστεί με σύννεφα. τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια ποτέ δεν αλλάζουν.

Σ’ αυτά λοιπόν που θα πει ο Σηάτλ μπορεί ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός της Ουάσινγκτον να βασιστεί με σιγουριά. Όπως βασίζεται στις εναλλαγές των εποχώνΟ Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον μας στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Καλοσύνη του, παρ’ όλο που ξέρουμε ότι δεν έχει ανάγκη τη φιλία μας

Την πρότασή του πάντως θα τη σκεφτούμε καλά, γιατί ξέρουμε πως αν δε δεχτούμε ο λευκός θα θελήσει με τα όπλα ν’ αρπάξει τη γη μας.

Ρωτάω όμως : Πώς μπορεί κανείς να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης; Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη. Επειδή ακριβώς δε μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να τα αγοράσετε; Πάντως μην ανησυχείτε : Θα πάρουμε την απόφασή μας.Καθετί πάνω σ’ αυτή τη γη είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά. Κάθε κομματάκι ομίχλης. Στα σκοτεινά δάση. Κάθε ξέφωτο. Κάθε βούισμα εντόμου. Είναι ιερό. Στη μνήμη του λαού μου

Είμαστε κομμάτι της γης και αυτή πάλι ένα κομμάτι από μας. Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας. Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι τ’ αδέλφια μας. Οι απότομες, ψηλές κορυφές, τα καταπράσινα λιβάδια, η ζεστασιά του πόνεϊ, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.

Καταλαβαίνει λοιπόν τι μας ζητάει ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον όταν μας παραγγέλνει ότι θέλει ν’ αγοράσει τη γη μας; Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα. Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζούμε άνετα μεταξύ μας. Όπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του

Ξέρουμε ότι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ’ αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε κομμάτι γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στη νύχτα και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη. Η γη δεν είναι σύντροφός του αλλά εχθρός του. Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δε θ’ αφήσει πίσω του τίποτα παρά μόνο έρημο.Βρίσκουμε χαρά στα δάση ……

Ίσως να μην το καταλαβαίνετε γιατί οι συνήθειές μας είναι διαφορετικές απ’ τις δικές σας. Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους. Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ’ τη ζωή του λαού μας. Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας. Σβήνουν τη δίψα μας μεταφέρουν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας μην ξεχάσετε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά πως τα ποτάμια είναι αδέρφια όλων μας.

Δεν καταλαβαίνω. Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απ’ τους δικούς σας. Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Ο θόρυβος ταράζει τ’ αυτιά μας. Αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω. Την αδικαιολόγητη απαίτηση ν’ αγοράσετε τη γη μας θα τη σκεφτούμε προσεκτικά.

Αν δεχτούμε θα βάλω ένα όρο : Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα ναταν αδέρφια του. Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του Χιλιάδες Νεκρά Αγριοβούβαλα πυροβολώντας τα μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογό του που καπνίζει ενώ εμείς δε σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε.Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα ; Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά. Ό,τι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο. Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν. Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση : Η νύχτα και η μέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί την ίδια στιγμή. Ο λαός μου ρωτά : Την αδικαιολόγητη απαίτηση του λευκού να αγοράσει τη γη μας θα τη σκεφτούμε καλά. Όμως, ο λαός μου ρωτά : Τι θέλει να αγοράσει ο λευκός;

Γίνεται να αγοράσει κανείς τον ουρανό η την γρηγοράδα της αντιλόπης; Θα κάνετε λοιπόν τη γη ό,τι θέλετε επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα κομμάτι χαρτί και θα το παραδώσει στο λευκό; Τη στιγμή που δε μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού γιατί επιμένετε να τ’ αγοράσετε;Όλα μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα. Ο αέρας που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του αναπνοή, Θα πάρει και τον τελευταίο του στεναγμό.Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει : Όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενίσει η όσφρηση.

Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρηνική γωνιά. Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς ν’ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη ή το βουητό των εντόμων. Αλλά τι μένει απ’ τη ζωή αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί το μοναχικό κάλεσμα του κοκκινολαίμη ή τις συζητήσεις των βατράχων τη νύχτα στη μικρή λίμνη; Ίσως είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω. Θα τη σκεφτούμε την πρότασή σας.Δεν έχει σημασία που θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας.

Τα παιδιά μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους. Οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν. Μετά τις ήττες περνούν τις ημέρες τους άσκοπα και δηλητηριάζουν τα κορμιά τους με δυνατό ποτό.Μετά από λίγους χειμώνες, μετά από λίγα φεγγάρια, κανένα παιδί των μεγάλων φυλών δε θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό, που κάποτε ήταν δυνατός και με πολλές ελπίδες, όπως ο δικός μας σήμερα.

Τι να πενθήσω; Τι να πενθήσω από τον αφανισμό του λαού μου; Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως τα κύματα της θάλασσας. Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θάρθει. Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του.Μολύνετε το κρεβάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα. Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού ….

Ο θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα, τα δάση και στους ερυθρόδερμους για κάποιον ιδιαίτερο λόγο.Όμως αυτός ο λόγος είναι ένα αίνιγμα για μας. Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε όταν όλα τα αγριοβούβαλα εξοντώνονται, τα άγρια άλογα δαμάζονται, οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μολύνονται από τους ανθρώπους και η όψη των λόφων που είναι γεμάτη λουλούδια γεμίζει από τα καλώδια του τηλεγράφου.

Που είναι η λόχμη;

ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ

Που είναι ο αετός;

ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ

Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου.Όταν ο τελευταίος Ινδιάνος λείψει από τη γη κι ο λευκός φέρνει στη μνήμη του το λαό μου σαν ένα θρύλο , οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδεύουν σαν το σύννεφο πάνω στον κάμπο. Θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση που αγάπησαν όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρικής καρδιάς.

Ο λευκός δε θα ναι ποτέ μόνος σε αυτό τον τόπο.“Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζώα , τα δέντρα , ο άνθρώπος μοιράζονται την ίδια ανάσα.” Ας μεταχειριστεί λοιπόν το λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη.

Μίλησα για θάνατο;

Δεν υπάρχει θάνατος.Μόνο η εναλλαγή των κόσμων.

Αρετή και κακία

Ο σοφός Πρόδικος στο σύγγραμά του σχετικά με τον Ηρακλή εκφραζόταν για την Αρετή:
" Λεν ότι ο Ηρακλής, όταν από την παιδική ηλικία προχωρούσε προς την εφηβική, κατά την οποία οι νέοι αυτοκυριαρχούνται και φανερώνουν αν θα πάρουν στη ζωή τους είτε το δρόμο προς την αρετή είτε το δρόμο προς την κακία, βγήκε έξω και καθόταν ήσυχα μη ξέροντας προς ποιο από τους δύο δρόμους να στραφεί.
Του φάνηκε τότε ότι πήγαν κοντά του δύο γυναίκες μεγαλόσωμες.
Η μία ήταν όμορφη στην εμφάνιση και ελευθέρια στη φύση της, στολισμένη στο σώμα με την καθαριότητά του, στα μάτια με την αιδημοσύνη της, στο παράστημα με τη σωφροσύνη της και με ενδύματα λευκά.
Η άλλη ήταν θρεμμένη, ώστε να είναι πολύσαρκη και απαλή, στολισμένη στην επιδερμίδα της, ώστε να νομίζει ότι φαίνεται πιο άσπρη και πιο κόκκινη από την πραγματικότητα, με παράστημα, ώστε να νομίζει ότι είναι ψηλότερη από το φυσικό ανάστημά της, με μάτια τεντωμένα και με ενδυμασία τέτοια, από την οποία μπορούσε προπάντων να λάμπει η ομορφιά της. Εξέταζε συχνά τον εαυτό της, πρόσεχε αν τη βλέπει και κάποιος άλλος και πολλές φορές έριχνε μια ματιά και στη σκιά της.
Μόλις έφτασαν κοντύτερα στον Ηρακλή, αυτή που αναφέρθηκε πρώτη προχωρούσε κατά τον ίδιο τρόπο, ενώ η άλλη θέλοντας να προφτάσει έτρεξε κοντά στον Ηρακλή και του είπε: "Σε βλέπω, Ηρακλή, να μην ξέρεις ποιο δρόμο να ακολουθήσεις στη ζωή σου. Αν λοιπόν με κάνεις φίλη σου, θα σε οδηγήσω στον πιο ευχάριστο και στον πιο εύκολο δρόμο και από κανένα ευχάριστο δε θα είσαι άγευστος, θα ζεις χωρίς να δοκιμάσεις τα δύσκολα. Πρώτα-πρώτα δε θα νοιάζεσαι για πολέμους και προβλήματα, αλλά θα ψάχνεις τι χαριτωμένο, τρόφιμο ή ποτό, θα βρεις ή τι αν δεις ή αν ακούσεις, θα ευχαριστηθείς ή ποια αν οσφρανθείς ή αγγίξεις, θα χαρείς ή με ποιες ερωτικές συναναστροφές προπάντων θα ευφρανθείς και πώς θα κοιμάσαι πολύ μαλακά και πώς θα κερδίζεις όλα αυτά χωρίς καθόλου κόπο. Αν κάποτε σου δημιουργηθεί κάποια υποψία έλλειψης από που θα υπάρχουν αυτά, δεν υπάρχει φόβος να σε οδηγήσω στο να αποκτήσεις αυτά κοπιάζοντας και με σωματική και ψυχική ταλαιπωρία, αλλά εσύ θα χρησιμοποιείς αυτά με τα οποία θα εργάζονται οι άλλοι, χωρίς να απέχεις από τίποτε, απ' όπου θα είναι δυνατό να κερδίσεις κάτι. Διότι εγώ δίνω τη δυνατότητα σε όσους με συναναστρέφονται να ωφελούνται από παντού." Και ο Ηρακλής όταν άκουσε αυτά είπε: "Γυναίκα, ποιο είναι το όνομά σου;" Αυτή είπε: "Οι φίλοι μου με λεν Ευδαιμονία, ενώ όσου με μισούν υποτονίζοντάς με, με λεν Κακία."
Στο μεταξύ τον πλησίασε η άλλη γυναίκα και του είπε: "Κι εγώ έρχομαι σε σένα, Ηρακλή, επειδή ξέρω αυτούς που σε γέννησαν και επειδή έχω μάθει το χαρακτήρα σου στην εκπαίδευση. Από αυτά ελπίζω ότι, αν στραφείς στο δρόμο που φέρνει σε μένα, θα γίνεις καλός εργάτης των ωραίων και σοβαρών έργων και ότι εγώ θα φανώ ακόμη πιο πολύ τιμημένη στα καλά. Δεν θα σε εξαπατήσω με ευχάριστα προοίμια, αλλά με αλήθεια θα σου εκθέσω πως οι θεοί τακτοποίησαν όσα υπάρχουν. Λοιπόν τίποτε απ' όσα είναι καλά και ωραία δεν το δίνουν οι θεοί στους ανθρώπους χωρίς κόπο και φροντίδα. Αλλά αν θέλεις να είναι οι θεοί ευνοϊκοί απέναντί σου, πρέπει να περιποιείσαι τους θεούς, αν θέλεις να σε αγαπούν οι φίλοι σου, πρέπει να ευεργετείς τους φίλους σου. Αν επιθυμείς να σε τιμά κάποια πόλη, πρέπει να ωφελείς την πόλη αυτή. Αν ζητάς να σε θαυμάζει όλη η Ελλάδα για αρετή, πρέπει να προσπαθείς να ευεργετείς όλη την Ελλάδα. Αν θέλεις η γη να σου δίνει άφθονους καρπούς, πρέπει να καλλιεργείς τη γη. Αν νομίζεις ότι πρέπει να αποκτήσεις πλούτο από τα ζώα, πρέπει να φροντίζεις τα ζώα. Αν έχεις τη διάθεση να μεγαλώνεις με πόλεμο και θέλεις να μπορείς να ελευθερώνεις τους φίλους σου και να σκλαβώνεις τους εχθρούς σου, πρέπει και τις ίδιες τις πολεμικές τέχνες να τις μαθαίνεις από εκείνους που τις ξέρουν και πρέπει να ασκείσαι για το πώς πρέπει να τις χρησιμοποιείς. Αν θέλεις να είσαι σωματικά δυνατός, πρέπει να συνηθίσεις το σώμα σου να υπηρετεί τη σκέψη σου και πρέπει να το γυμνάζεις με κόπους και με ιδρώτα."
Η Κακία διακόπτοντας είπε: "Καταλαβαίνεις, Ηρακλή, ότι η γυναίκα αυτή σε οδηγεί σε δύσκολο και μακρινό δρόμο προς τα ευχάριστα πράγματα; Ενώ εγώ θα σε οδηγήσω σε εύκολο και σύντομο δρόμο προς την ευτυχία."
Και η αρετή είπε:"Δύστυχη! Τι καλό έχεις εσύ; Η τι ευχάριστο ξέρεις μη θέλοντας να κάνεις τίποτε εξαιτίας αυτού; Εσύ ούτε να επιθυμήσεις τα ευχάριστα περιμένεις, αλλά γεμίζεις με όλα, προτού τα επιθυμήσεις, τρώγοντας, προτού πεινάσεις και πίνοντας, προτού διψάσεις. Για να φας ευχάριστα, ψάχνεις μαγείρους, για να πίνεις ευχάριστα, ετοιμάζεις ακριβά κρασιά. το καλοκαίρι τρέχοντας δεξιά και αριστερά αναζητείς χιόνι. Για να κοιμηθείς ευχάριστα, ετοιμάζεις όχι μόνο μαλακά στρώματα, αλλά και τα κρεβάτια και τα υπόβαθρα των κρεβατιών. Επιθυμείς τον ύπνο, όχι επειδή κουράζεσαι, αλλά επειδή δεν έχεις τι να κάνεις. Αναγκάζεις τους ανθρώπους να έχουν σεξουαλικές δραστηριότητες, προτού χρειαστεί, τα μηχανεύεσαι όλα γι' αυτό και κάνεις τους άντρες γυναίκες. Διότι έτσι εκπαιδεύεις τους φίλους σου, κάνοντάς τους να ζουν ακόλαστα τη νύχτα και κατακοιμίζοντάς τους στο πολύ χρήσιμο τμήμα της ημέρας. Ενώ είσαι αθάνατη, έχεις απορριφθεί από τους θεούς και σε περιφρονούν οι καλοί άνθρωποι. Δεν ακούς το πιο ευχάριστο απ' όλα τα ακούσματα, δηλαδή τον έπαινο του εαυτού σου και δε βλέπεις το πιο ευχάριστο απ' όλα τα θεάματα. Διότι ποτέ ως τώρα δεν έχεις δει ένα δικό σου ωραίο έργο. Ποιος θα σε πιστέψει αν πεις κάτι; Ποιος θα σε βοηθήσει αν χρειαστείς κάτι; Η ποιος μυαλωμένος θα τολμήσει να είναι οπαδός σους; Οι οπαδοί σου στη νεανική ηλικία τους είναι σωματικά αδύνατοι και, όταν γεράσουν, αστόχαστοι στην ψυχή τους, άκοπα γυαλιστεροί περνώντας τη νεανική ηλικία και κοπιαστικά περνώντας άχυμοι τα γερατειά τους, νοιώθοντας ντροπή για όσα έχουν κάνει και ενοχλημένοι απ' όσα κάνουν, έχοντας περάσει τα ευχάριστα στη νεότητά τους και έχοντας αποθέσει τα δυσάρεστα στα γερατειά τους. Αντίθετα εγώ συναναστρέφομαι τους θεούς, συναναστρέφομαι τους καλούς ανθρώπους. Κανένα έργο ούτε θεϊκό ούτε ανθρώπινο δε γίνεται χωρίς εμένα. Με τιμούν πιο πολύ απ' όλους και θεοί και άνθρωποι, όσοι ταιριάζει να με τιμούν, είμαι αγαπητή βοηθός των τεχνιτών, πιστή φύλακας των σπιτιών των αφεντάδων, καλοδιάθετη συμπαραστράτρια των δούλων, καλή βοηθός στους ειρηνικούς μόχθους, σταθερή σύμμαχος στα πολεμικά έργα, άριστη συμμέτοχη στη φιλία. Για τους φίλους μου υπάρχει ευχάριστη και ανέμελη απόλαυση τροφών και ποτών. Διότι τα δέχονται, όσο τα επιθυμούν, έχουν ύπνο πιο ευχάριστο απ' όσο εκείνοι που δεν κοπιάζουν και ούτε όταν τον αφήνουν στενοχωριούνται ούτε εξαιτίας του αφήνουν αυτά που πρέπει να κάνουν. Οι νέοι χαίρονται με τους επαίνους που τους κάνουν οι γεροντότεροι και οι γεροντότεροι αγάλλονται με τις τιμές που τους κάνουν οι νέοι και ευχαρίστως θυμούνται τις παλιές πράξεις τους και ευχαριστιούνται κάνοντας καλά τις άμεσες πράξεις τους και εξαιτίας μου είναι φίλοι των θεών, αγαπητοί των φίλων και τιμημένοι από τις πατρίδες τους. Όταν έρθει το τέλος που προσδιορίζει η μοίρα, κείτονται θαμμένοι όχι περιφρονημένοι με τη λησμονιά. αλλά είναι ζωντανοί με την ανάμνηση, καθώς υμνούνται πάντοτε. Αν τέτοιες πράξεις κάνεις με κόπο, γιε καλών γονιών Ηρακλή, μπορείς να αποκτήσεις την πολύ μακαρισμένη ευτυχία."

Αμαλία - Ο καλός αγώνας

Δεν βλέπει τηλεόραση.
Δεν σερφάρει στα μπλογκς.
Σήμερα έπεσε κατά τύχη πάνω στο θέμα της αμαλίας.
fakellaki.blogspot.com
Πήγε να κλάψει. Είναι δύσκολο γι' αυτόν να κλάψει.
Ρε αμαλία τι ψυχάρα έχεις ?
Μακάρι να σε είχε γνωρίσει.
Θα του έδινες τουλάχιστον λίγη δύναμη.
Θα του έλεγες πως κλαίς.
Δώσε μας όλους λίγη δύναμη όπου και να σαι.
Την χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε τον "καλό αγώνα".
Ο "καλός αγώνας" μπήκε στην ζωή του σαν ιδέα το πάσχα.
Είναι από το βιβλίο του Πάουλο Κουέλο : Το ημερολόγιο ενός μάγου.
Άξιζε το οκτάωρο που έκανε για να το πιεί.

Τι είναι ο "καλός αγώνας";
Απλό είναι : είναι ο αγώνας για να κάνει κανείς το καλό. (Οχι στον εαυτό του αλλά στους άλλους. ) Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο δείχνει. Μπορεί εύκολα να το κάνει κανείς. Κάνε το καλό και ρίχτο στο γυαλό λέει η παροιμία.

Το δύσκολο της υπόθεσης είναι να μείνει κανείς σταθερός σε αυτό το σημείο.

Φιλαράκι μου λές ότι εντάξει είμαι σωστός και προσεκτικός και πάντα προσπαθώ για το καλό και μπλά μπλά μπλά. Αρχ*ια θα σου πώ. Φάε κανά δυο σφαλιάρες και θα σου πώ εγώ μετά για τον καλό αγώνα.
Να δούμε με τί δύναμη θα γυρίσεις το άλλο μάγουλο, όταν είσαι κουρασμένος στενοχωρημένος άφραγκος και μόνος και και και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Να δούμε τι θα γίνει όταν δείς μπροστά σου την εύκολη λύση να απλώνεται (η οποία ΞΕΡΕΙΣ ότι είναι ... πως να βρώ άλλη λέξη από το ΚΑΚΟ για να την περιγράψω ) και να μην την αγκαλιάσεις σαν ένα μωρό που απλώνει τα χέρια για να βρεί μια πρόσκαιρη στιγμή ασφάλειας.

Ο κακός αγώνας :Τεμπελιά - αδιαφορία- ωχ αδερφισμός- διαφορά θεωρίας και πράξης. Ο εύκολος αγώνας.
Πχ:
Στον στρατό παρουσιάστηκε σε ένα μεγάλο κέντρο όπου σε κάποια στιγμή τον στείλανε να φυλάξει σκοπιά σε ένα φυλάκιο που τι πιο συνηθες ; είχε πενταβρώμικες κουβέρτες!
Τίγκα στην σκόνη. Οι φαντάροι όλοι γκρινιάζανε. Γκρίνιαζε και αυτός. Τίναζε την κουβέρτα και έβγαινε τόνους η σκόνη. Θα ήθελα να ξερα ποιός είναι ο μαλάκας που είναι υπεύθυνος για τις κουβέρτες.

Μετά από μήνες αφού πέρασε εκπαίδευση δόκιμος και πήγε στην παραμεθόριο και έμαθε τα κόλπα του στρατού, επιστρέφει πάλι στο κέντρο. Δόκιμος πια παλιός και έμπειρος. Υπογράφει χρεωστικά, αναλαμβάνει υπηρεσίες και μπλα μπλα μπλα. Μετά από κανά δυο μήνες του λέει ο διοικητής: δεν πάς από το φυλάκιό σου να δείς την καθαριότητα;
Ναι πήγε από κει και διεπίστωσε ποιός είναι ο μαλάκας της υπόθεσης : Ο ΕΑΥΤΌΣ ΤΟΥ.
Καλή φάση.
Ποτέ δεν έλενξε τι ήταν αυτό που υπόγραψε. Ποτέ δεν έμαθε ότι ήταν υποχρεωμένος από τον κανονισμό να αλλάζει τα σεντόνια και τις κουβέρτες τρείς φορές την εβδομάδα. Ποτέ δεν τον έννοιαξε κάν. Γιατί ; Γιατί μπήκε μέσα σε έναν τρελό χορό και άρχισε να χορεύει μαζί με τους άλλους. Οχι φιλαράκι τραγουδάγαμε όλοι. Στον στρατό δεν κάνεις ποτέ κάτι παραπάνω από αυτό που σου λένε. Θα πήξεις αλλιώς. Θα τρέχεις συνέχεια. Θα σε κοροιδεύουνε κιόλα.
Οχι . Αραξε και θα περάσεις καλά. Πρόσεχε τους φίλους σου και μην τσαμπουκαλεύεσαι με το σύστημα. Δεν θα αντέξεις.
Καλά ρε φιλαράκι θα κάνω ότι μου λές . Παλιός είσαι στην ζωή κάτι θα ξέρεις παραπάνω.

Βλέπεις την αντίφαση στην οποία οδηγεί η λογική αυτή;
Ποιός είναι ο ΚΑΚΟΣ;
Εγώ ;
Εσύ ;
Το σύστημα;
Ποιός είναι ο ΚΑΛΟΣ;
Εγώ ;
Εσύ ;
Το σύστημα ;

Οχι φιλαράκι δεν είσαι εσύ.
Οχι δεν είναι το σύστημα.
ΕΓΩ είμαι ο καλός και ο κακός και ο άσχημος μαζί.
Εγώ είμαι το σύστημα .
Δεν είμαι μέρος του όλου;
Οταν έχω λειώσει στην δουλειά και έρχεσαι την τελευταία στιγμή λίγο πριν πέσω για ύπνο ,να ξεκουραστώ κι εγώ ρε αδερφέ, και μου ζητάς βοήθεια... Τι κάνω ΕΓΩ? Είμαι κουρασμένος ρε φιλαράκι σου λέω και σε χτυπώ υποκριτικά στον ώμο δήθεν να σε παρηγορήσω. Μην το τραβήξω στο άλλο το άκρο και σου ζητήσω φακελλάκι για να σε βοηθήσω. Α ρε αμαλία . Μπράβο σου. Δεν λύγισες.
Μπράβο.
Φιλαράκι πως θα κάνω συνεχώς τον καλό αγώνα? Πες μου σε παρακαλώ γιατί κουράστηκα και χάνομαι δεξιά και αριστερά.
Δεν ξέρω ρε φιλε. Είμαι πολύ κουρασμένος τώρα. Γράφω τόσην ώρα στο πληκτρολόγιο.
Κι εγώ ρε φίλε είμαι κουρασμένος. Διαβάζω τόση ώρα άδειες κενές παραγράφους με ωραία bold γράμματα. Τι να κάνω; Είμαι πιο κουρασμένος από σένα.
Φιλαράκι τι να σου πώ...
Ωχ αδερφέ δεν υπάρχει λύση. Δεν εχω την δύναμη να την ακολουθήσω.
Αν θές όμως να προσπαθήσεις για μένα, όχι για σένα.
Υπάρχουν κανά δυο κανόνες που μπορείς να ακολουθήσεις:
1 Βάλε στο μυαλό σου πειθαρχία. (μην λές άλλα και κάνεις άλλα...)
2 Μην ξεχνάς ότι ο αντίπαλος δεν είναι πάντα κάποιος άλλος. Μήπως είσαι εσύ? Βρές κάπου μια πηγή δύναμης. Εναν δάσκαλο, ένα βιβλίο, μία ιδέα, ένα μοναστήρι, ένα νησί , ένα φύλλο , τον θεό , κάτι.. Κάτι που περιέχει αγάπη ή καλύτερα.. Αγάπη. Ξέρεις τι είναι Αγάπη το έχεις νοιώσει και εσύ έτσι δεν είναι; Δεν μπορώ να στο πώ εγώ. Απλά δεν ξέρω τι έχεις νοιώσει. Οτι και να σου πώ θα είναι άκυρο.
3 Συνέχισε τον καλό αγώνα μέχρι τέλους. Αντέχεις!